1998 yılında çalışmakta olduğum hastaneden ayrılacağımı duyan Kadıköy Belediye Başkanı Av. Selami Öztürk kendisi ile çalışmamı istedi. Belediye Vakfının İktisadi İşletmelerinin Genel Müdürlüğü görevine getirildim. Hedef, Belediyeye ait bir hastane kurmak olmakla beraber kısa sürede bunun olamayacağını anladım. Küçük çaplı iki adet poliklinikten birini geliştirmek kararı alındı. En az masrafla en güzel işi yapmak üzere çalışmalara başladım. Tam teşekküllü bir Laboratuarı kısa sürede hizmete soktum. Göz ünitesinin tüm malzemelerini piyasa fiyatının en ucuzuna mal ettim. Bir de Rontgen cihazı alarak tetkik bölümünü büyük ölçüde kalkındırdım. Yeni hekimler göreve başlattım.
Moda burnunda Belediye çalışanlarına hizmet vermek için kurulan çok lüks bir lokantayı halkın kullanımına açtım. Ancak Vakıf Yönetiminin yanlış kişilere kiralaması sonucu bu lokantadan istenilen verim alınamamış ancak her ay zarar etmesi engellenmiştir.
Çok büyük otoparklar belediye tarafından vakfa verilmiştir. Ayrıca sokaklardaki parkomatlar da bize aitti. En büyük gelir kaynağımız bağışlardı. Tüm bu gelirlere rağmen giderlerin önünü almak mümkün değildi. Varoşların geçim kaynağı haline gelmiş olan vakfın bir yıl içindeki gelirini dolar bazında %57 arttırmama rağmen vakfın yönetim kurulu üyelerini memnun etmek mümkün olmadı.
Bu görevde de önemli şeyler öğrendim. Vakfın Yönetim Kurulu Üyeleri (5 kişi) sağlıkla ilgili olmadığından her işi tek tek anlatmak zorunda kalıyordum. Yani 5 misli efor harcıyordum.
Sözleşmelerin ne kadar önemli olduğunu ve akla gelebilen her konuyu başlangıçta sözleşmeye koyma gerekliliğini anladım.
